सुशीला लोप्चन दुरभिगामी उडनतस्तरीमा

दुरभिगामी उडनतस्तरीमा-

सुशीला लोप्चन !

दिलासा दिन्छ, स्निग्ध अनुभूतिहरुले आफूलाई दिलासा दिन्छ

बोधिवृक्ष उमारेर जिजीविषाको चट्टानको चेपमा दिलासा दिन्छ

कि किरिककिरिक भाँचीदिन्छन्

झिँजो लागेर जिउनुले कलमीबोट !

अवचेतन मनरुपी बोधिवृक्षका  हरिया झिक्राझिक्रीहरु 

 दिलासा दिलासामै सारीहिड्छन्-

गाउँदै मृदुलताले जीवनको प्रेमगीत !

'' If there is a green bough in your heart, the singing birds will surely come''  

 

 दुरभिगामी उडनतस्तरीमा-

सुशीला लोप्चन !

अदीनात्मा युक्लिप्टसको झाङले सहन्छ आँधीबेहरीको अतिक्रमण !

 तोपचराको गुँड कठबाँसको टुप्पोबाट भत्काएर धर्तीमा झार्नू 

सरहदीय रेखा परिसीमन मेटाउनू स्वकीय जखमले प्रतिबोधन !

कि घाट्निक् क्षितिजतिरको यात्रा हुनुपर्छ,

कुनै आर्किमिडससरह अद्धिती धमिलो त्रिशुली भएर बग्छ.....

परीप्साको परिक्लेशीय कृष्णभीरबाट-

 फाल हानेर मरेका हृदयविदारक हृदयवल्लभ तरुनी रहरहरु !!!!!

दुरभिगामी उडनतस्तरीमा-

सुशीला लोप्चन !

सहनशीला- सुशीला !

फिलान्थ्रपिज्मको जग्गामा नयाँ नाटक मन्चन गर्छ

चारदाम ठेकी सहअस्तित्वको प्रेमकुटी !

 कि पे्रमकुटीको परालेछानोबाट-

भुकभुकेउज्यालो ताराहरुको बस्ती चिहाउनू

आइन्सटाइनको आँशु डिलमुन्तिरै बगाएर धमिलो त्रिशुली !

कि सयौं किनारहरु छिचोलेर निरन्तर बग्नू-

 बगाउँदै महादेशीयतख्ता बग्नु 'आफू' लाई पनि गतिशीलताको रङ्ग !

जीवन भनिदिन्छ।  

दुरभिगामी उडनतस्तरीमा-

 काफ्काको टिकटिके कीरो हुन नसकेर 

 गाउँबाट शहर पसेकातिमी सुशीला लोप्चन !

देउलेच्याउलाई जीवनको काँचुली मानेर एकाइसौं शताब्दीसम्मन् 

 प्रेम र परिपृच्छाको खेलिबस्यौ फगत् देउसीरे ! देउसीरे !

यो 'सोलिच्यूड इन द म्याडिम्याडिङक्राउड'को शहरमा-

कि अब तिमीलाई मृगतृष्णाको मलसाप्रोले तानीबस्छ......

गाउँतिर,ढोला भन्ज्याङतिर र उत्तापट्टितिर-

 सांसरिक भद्रगोल जेलबाट भद्रगोल जीवनलाई थुनामुक्त गर्न 

 कि तिमीले अब हुनैपर्छ काफ्काको टिकटिके कीरो ! 

-समदर्शी काइँला

Wednesday, October 20, 2010 at 9:20pm